Leven Is Drama, Lach!
Het is zonnig, maar niet heel warm. Ik had zin in die jorts gecombineerd met een blauw vintage herenoverhemd en uni kleur blauwe stropdas. Dan is vaak de vraag, welke kleur schoenen trek ik daarbij aan. Ik koos de witte mannen schoentjes, jaren geleden gekocht bij Zara. Toen ik ze aantrok, dacht ik voor het eerst: het lijken net clownschoenen. Een soort afgeleide ervan. Altijd bijzonder dat je na jaren ineens zo’n gedachten hebt. Een andere kijk, een andere blik naar een item.
Karretje gepakt en mijn telefoon gebruik ik als boodschappen-scan en de tassen en kratje zijn ook geïnstalleerd! I am ready voor de wekelijkse boodschappen. Ja, zo’n ‘burgerlijk vrouwtje ben ik nou. Heerlijk om te weten dat ik straks weer alles in huis heb. Ik heb een vast filiaal waar ik altijd heenga. Ik mix twee supermarkten: de Lidl en Albert Heijn, beide voor verschillende dingen. Maar goed, sinds ik weet dat je een pianospelende hond in het logo kan zien, kun je niet meer anders zien. Dan heb ik het over het Lidl logo. Of het hond is, die piano speelt, tja… t is maar wat je erin ziet.
Het maakt niet uit welke dag ik naar de lidl XXL ga, de winkel wordt altijd aangevuld en de mensen die er werken, zijn er altijd maar druk mee. Het lijkt voor de klant vaak meer op een hindernisbaan, dan een winkel met brede gangpaden. Want overal waar je doorheen wilt, staan de grote karren met goederen die ingeruimd moeten worden. Sinds een tijdje weet ik dat ze ook onderling communiceren met een headset. Zo kunnen ze de laatste nieuwtjes met elkaar delen, zonder dat het ophoudt met vakkenvullen. En dan ineens zie ik die blonde jongen, die meestal wel gedag zegt en ik hoor hem iets zeggen. Hij spreekt iets in, in zijn headset, terwijl een collega dichtbij hem staat. “Het is vandaag theaterdag” zegt hij. De collega hoort het blijkbaar niet goed. En de blonde jongen herhaalt het nog eens. En op het moment dat hij theaterdag zegt, sta ik tussen deze 2 mannen in. Ze kijken naar me. En ik zeg: “het is elke dag theaterdag” en lach! De lach verdwijnt als snel van hun gezicht en gaan star weer verder. De zakjes ijsbergsla moeten toch echt worden aangevuld.
“Edith, krijg jij nooit opmerkingen over je outfits?” Was een vraag die me toevallig de dag ervoor aan me werd gesteld. Toen gaf ik aan, niet dat ik weet. Mensen kijken wel altijd, maar hoor nooit echt iets. Wellicht dat ze net als die Lidl jongens, elkaar aanstoten en lachen om mijn outfit. Mijn kleding is niet alledaags en zeker niet mainstream, dus dat mensen kijken, dat begrijp ik helemaal. Eerlijk gezegd, interesseert het me ook niet. Uiteraard is het leuk als je een compliment krijgt en die krijg ik echt vaak van mensen die ik niet ken. En diegene die het niets vinden, zullen er zat zijn!
Ik moest wel gelijk denken aan het moment dat ik mijn witte schoenen aantrok en er een bepaalde associatie bij had. Dat ze wel iets weghadden van clowns schoenen. Waar is een clown te vinden? In een circus en soms misschien wel in een theater. Ik weet wel, het enige dat miste was mijn rode neus, maar die had ik ondertussen gevonden in het Lidl logo, de stip op de i, zal voor mij voortaan staan voor de rode neus.
“De wereld is een podium en jij speelt elke dag de hoofdrol”
Alles draait om energie en uitstraling. En net als mode, gaat het er ook om waar en met welke intentie en welke mensen. In de ene omgeving is het helemaal fashion, hot & happening. De andere scene is het een theater-outfit. Zo zie je maar. Elk mens kijkt met een andere blik naar jou. Dus waarom zou jij je aanpassen aan de mensen om je heen? Hun mening kan elk moment veranderen, trek die clown schoenen aan en stap in die spotlight op dat podium. Every day is a fashionshow, and the world is the runway. Oftewel de wereld is een podium en jij speelt elke dag de hoofdrol!
